Μήτηρ Τηλεμάχοιο

ΠΗΝΕΛΟΠΗ  Αρναία Αμειράκη

Αρναία βοσκοπούλα,  δέρμα προβάτου.

Ο Οδυσσέας πολλές φορές  το χρησιμοποιεί για να ζεσταθεί

να σκεπαστεί  και να κοιμηθεί.

Μείραξ μειράκιον νεανίσκος.

Αμειράκη ενήλιξ

η ώρα της  ενηλικίωσης

Πηνίον, πανίον λέπουσα ή επιβλέπουσα

ξετυλίγει το νήμα το υφάδι το πέπλο

απολεπίζει τον φλοιό

και τα λέπια ενός έλλοπος  ιχθύος ψαριού.

Η μητέρα του Τηλέμαχου  παρακολουθεί και επιβλέπει

την ενηλικίωση του διακριτικά αποστασιοποιημένη.

Ο Τηλέμαχος φεύγει με την συμβουλή της Αθηνάς

και επιστρέφει με το πλοίο του Νοήμονος ενηλίκου

και αναλαμβάνει  τις ευθύνες του με νοήμονες  πρωτοβουλίες

Η ψυχή Πηνελόπη πότε δεν φεύγει από την Ιθάκη

ο νους ΟΔΥΣΣΕΑΣ ξενιτεύεται και τον κόσμο ερευνά

μα η καρδιά ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ μένει   πιο κοντά στην μητέρα του και  τον πατέρα του

με καθοδήγηση σοφή αναζητά.

Η ενηλικίωση του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ είναι η πιο σημαντική χρονική στιγμή στην ιστορία την ομηρική.

Αφήστε τα παιδιά σας να ενηλιικωθούν  να μεγαλώσουν να ανδρειωθούν

μαζί σας να ενωθούν

και εσείς μαζί τους

χωρίς να σκοτώσετε  «το παιδί»   μέσα σας σαν μνηστήρες  ΜΝΗΜΕΣ  στείρες.

 

Να ακούς την καρδιά σου για βλέπεις και να προχωράς στην ομίχλη και το σκοτάδι

να την ρωτάς και εκείνη τηλεμαχικά  θα σου απαντά, γνωρίζει με του Απόλλωνος την ματιά

γιατί ένα ομηρικό σύμπαν έχει συνωμοτήσει   για να συναντηθείτε σε Έπη Ομηρικά

όπως τα χρόνια τα παλιά

Μια φορά και ένα καιρό….

 

 Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό

μια όμορφη κυρά αρχόντισσα στην Ιθάκη 

όπως περιγράφεται σε έπος ομηρικό 

Αστραία

Πηνελόπη

Η Τέχνη του Ονείρου

Η Π ερίφρων Πηνελόπη!

Η αριστερή πλευρά του Ανθρώπου, η θηλυκή.
Είναι η διαφορετική ‘ροή’ της ενέργειας αλλά, σαφώς συμπληρωματική,

γι’αυτό η γυναίκα στέκεται πάντα αριστερά από τον άντρα..
Η Πηνελόπη Είναι η Γνώση στο επίπεδο της Σιωπής.
Η Εχέφρων κόρη του Ικαρίου, γνωρίζει πράγματα που, ο Οδυσσέας πρέπει να τα κάνει

λόγια, πράξεις, έργα, για νάχουν αξία.
Γι’αυτό και συναινεί σ’αυτό το ταξίδι και υπομένει αδιαμαρτύρητα αυτή την αναμονή.
Γι’ αυτό και δεν μπορεί να τον προδώσει η να τον ξεχάσει..
Έχουν συμφωνήσει γι’αυτήν την αναγκαιότητα, αυτής της διαδρομής.

Η Πηνελόπη γνωρίζει το Μυστικό και από εκεί προέρχεται η υπεροχή της.
Η Μυστική Γνώση που κατέχει την κάνει απόρθητη και

δεν μπορεί να ενδώσει σε κανένα μνηστήρα.
Ούτως η άλλως τους περιφρονεί βαθύτατα.

Περιφρονεί όλους αυτούς τους άντρες που δεν στάθηκαν στο ύψος του προορισμού τους

και έχουν καταντήσει μνηστήρες και δούλοι.
Γι’αυτήν, όλοι ίδιοι είναι!
Η Πηνελόπη είναι ο ‘Οδυσσέας’ με θηλυκά ρούχα.
Είναι ο ‘στρατηγός’ με το θηλυκό πρόσωπο.
Άλλωστε, μόνο ένας Πολεμιστής πρώτης ‘ σειράς,’ μπορεί να αναθρέψει τον γιο του.
Η ίδια δεν έχει περιθώριο, ούτε για λάθη, ούτε για παραλείψεις.
Πολιορκείται και πρέπει να είναι άγρυπνη ,δυνατή και σε ετοιμότητα.
Ο Οδυσσέας όταν “επιστρέψει” , πρέπει να βρει τον Τηλέμαχο δυνατό, ευφυή ,

έτοιμο να τον αναγνωρίσει και να σταθεί στο πλευρό του.

Η ανέγγιχτη ψυχή του ανθρώπου, θα κρατήσει  και την καρδιά του ανθρώπου, καθαρή και νεανική, πέρα  απόλα τα λάθη που θα κάνει ο νους, το μυαλό του.
Χωρίς τον Τηλέμαχο δεν μπορεί να νικήσει ο Οδυσσέας, δεν έχει το κίνητρο άλλωστε
Δεν υπάρχει κανένα όραμα
Χωρίς τους νέους, δεν υπάρχει μέλλον για την ανθρωπότητα
Ο Τηλέμαχος είναι ο Υιός και είναι πολύτιμος για τον  οδυσσάμενο ταξιδευτή Πατέρα

και προστατευόμενος από μια

 σωστή, έξυπνη και δυνατή Μητέρα.

Δεν κοιμάται η Πηνελόπη.
Ονειρεύεται, αλλά δεν κοιμάται.
Πως μπορεί να κοιμάται μια γυναίκα, όταν, μέσα στο σπίτι της κυκλοφορούν

τόσοι μνηστήρες κι’έχει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη ,γιατί είναι ‘ονειρεύτρια’ και από την δύναμη και την εστίαση αυτού του Ονείρου της, θα εξαρτηθούν πολλά.
Ονειρεύεται η Πηνελόπη τον γυρισμό του Οδυσσέα ,γιατί ο Οδυσσέας

είναι το ΟΝΕΙΡΟ της Πηνελόπης!

Τον ονειρεύεται συνέχεια, με πίστη, με αφοσίωση που τίποτα και κανείς δεν μπορεί

να γκρεμίσει, μ”ολες τις λεπτομέρειες , τα χρώματα και τους ήχους

κρατώντας σταθερά την Προσοχή της σ’αυτό το Όνειρο.
Τον Ονειρεύεται σ¨ένα βαθύ επίπεδο, του στέλνει ενέργεια μέσω αυτού του Ονείρου,

του ψιθυρίζει λόγια έμπνευσης, τον στηρίζει, τον προστατεύει.

Τον επισκέπτεται κάθε βράδυ για σαράντα και μια νύχτες και ,

όταν έρχεται ο ο Μορφέας , τον παίρνει στην αγκαλιά της.

Τον αγγίζει, τον χαϊδεύει ,τον θεραπεύει τον παρηγορεί
Τ ο πρωί φεύγει με την ‘ ροδοδάκτυλη αυγούλα’ αφήνοντας μια μικρή ανάμνηση ,

μια ανάμνηση που θα λειτουργεί σαν φάρος, ώστε ο αγαπημένος της ,

να μη την ξεχάσει και χαθεί.

Ονειρεύεται ‘άγρυπνα’ η Πηνελόπη, γιατί επιθυμεί την ‘άλλη’ πλευρά της
Επιθυμεί τον Οδυσσέα, γιατί είναι ερωτευμένη μαζί του μ¨ένα έρωτα αιώνιο.

Λ αχταρά την επιστροφή του.
Δεν ζήσαμε ποτέ μαζί, δεν χάρηκαν τον ερωτά , τα νιάτα τους.

Είναι η θυσία που απαιτήθηκε για τα Λύτρα της Γνώσης.
Όμως, θα συναντηθούν κάποτε, γιατί ,ο Οδυσσέας ,η Πηνελόπη και το τρίτο νέο πεδίο,

ο Τηλέμαχος, είναι το Τέλειο Ον,.
Ισότιμοι, ομοούσιοι και ενωμένοι.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ο οποίος θα γυρίσει στον παράδεισο, επιστρέφοντας από τη κόλαση, με τρόπαια που είναι, η κατανόηση και μετά από ένα επίπονο

μακροχρόνιο ταξίδι αυτογνωσίας.

Άλλωστε ο ‘διάβολος’ βρίσκεται σ’ότι δεν καταλαβαίνουμε!

Η Πηνελόπη, η βασίλισσα της Ιθάκης, η Πηνελόπη , είναι αυτή ,

που ξετυλίγει το κουβάρι της πιο μεγάλης Ιστορίας στο κόσμο,
της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!

Το  μεγάλο ταξίδι της γνωριμίας και της συνάντησης  με τον Εαυτό

και… της διεκδίκησής του!

Η Σιωπηλή Γνώση… της Πηνελόπης!

Ελένη

Η Ελένη!

Ποια είναι η Ελένη;
Υφαίνει ένα πορφυρό υφαντό με τα κατορθώματα των Τρώων και των Αχαιών που βρίσκονται κάτω από τις παλάμες του Άρη που δεν έχει πάρει ακόμη τον Πάρη και τον φόβο του υπό πόδας, όταν εμφανίζεται η Ίρις, η μαντατοφόρος των θεών με την μορφή της Λαοδίκης και την ειδοποιεί να ανέβει στα τείχη για να παρακολουθήσει
την μονομαχία του εν … “Ελ Πάρω” ,
ήτοι την εντοιχισμένη στα τείχη πτολίερθου, Ελένη, θα πάρει ελεύθερα όποιος βγει νικητής από την μάχη την πολεμική …..σε ελεύθερη μετάφραση αποδοτική.
Είναι χαρακτηριστικό πως και στις προσευχές και τις σπονδές και οι δύο στρατοί εύχονται να νικήσει αυτός που έχει το δίκιο με το μέρος του
κατά ομολογία γενική.
Συνοδευόμενη από τις δύο θεραπαινίδες της την Αίθρα, καλοκαιρία και την Κλυμένη, ξακουστή και δοξασμένη, με το μαντήλι να κρύβει το πρόσωπο της συναντά τον Πρίαμο, ενώ στο πέρασμα της οι δημογέροντες , οι σαν τέττιγες συνομιλούντες αναφωνούν με θαυμασμό για την αγέραστη ομορφιά της. Το σημείο της αντίληψης μετακινείται και από τα γηρατειά όταν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται , συνειδητοποιούν πώς κάτι έχει χαθεί και είναι για μερικούς πολύ αργά. Η γνώση ποτέ δεν γερνά και οι φορείς της μένουν πάντα νέοι σαν παιδιά. Έφηβοι και με την Ήβη αγκαλιά. Οι άνθρωποι λαχταρούν την γνώση και την ομορφιά της, επιθυμούν να την κάνουν δική τους, να γευτούν τον έρωτα της, όμορφοι , με μορφή και σχήμα μαζί της, όμως η γνώση είναι “γυναίκα” και αγαπά μόνο τους δυνατούς άνδρες, αυτούς που μπορούν να την διεκδικήσουν και να την κρατήσουν με χέρια τους τα στιβαρά.
Προσφιλή μου τέκνο, την αποκαλεί ο βασιλιάς του Κακοϊλίου και την ρωτά για τον πελώριο Αγαμέμνονα, τον ασυναγώνιστο στο συμπυκνωμένο λόγο Οδυσσέα και τον δυνατό σαν κάστρο Αίαντα και εκείνη τους περιγράφει αναλυτικά.
Κάτω από τα τείχη κατεβαίνει η ομίχλη του Νότου και οι στρατοί αντιμέτωποι στοχάζονται για πολλά. Οι μικροί άνθρωποι, οι Χόμπιτ Πυγμαίοι στον Ωκεανό τριγυρίζουν που τον θάνατο μοιράζει και σε μουρμουρητό βογκά . Δίνονται οι όρκοι και ένα ένα μαύρο και λευκό πρόβατο θυσιάζονται για την Γη και τον Ήλιο που τα πάντα ορά.
Ο Οδυσσέας και ο Έκτωρ ορίζονται δίκαιοι επόπτες της μονομαχίας, το έδαφος καταμετρούν και ο κλήρος πέφτει στον Πάρη να ρίξει το έγχος πρώτος που τον ξανθό Μενέλαο ξυστά παίρνει και αστοχεί

Γ Ιλιάδος

Παρόμοια σκηνή βλέπουμε με να ανοίγει στην πρεμιέρα της ραψωδίας στη Οδύσσειας φ.
Όταν μια άλλη γυναίκα με άλλο υφαντό ,έργο σε αργαλειό, με λεπτό ύφασμα στην κεφαλή και δύο ακόλουθες την Αυτονόη και τη Ιπποδάμεια κατεβαίνει τα σκαλιά , όλοι επιθυμούν, να την κάνουν γυναίκα τους ποθούν. Κρατάει το κλειδί της μυστικής κάμαρας του άνω παλατιού, στηρίζεται σε μια κολώνα του σπιτιού της ,συνομιλεί το πρωί καθώς εμφανίζεται η στο πρωινό αστέρι, η αυγή, με τον προσφιλή της αφοσιωμένο Εύμαιο και ζητά να μάθει ποιος είναι ο ζητιάνος στην αυλή του παλατιού, ο ξένος που της έχει εξάψει το ενδιαφέρον από την αρχή.
Τον καλεί κοντά της και εκείνος το αναβάλει για αργότερα. Μηνάει με τον Τηλέμαχο, ο οποίος δεν βγάζει μιλιά πως θα πάει το βράδυ να την δει όταν θάχουν φύγει οι μνηστήρες και δεν θα τον πάρουν μυρωδιά και τότε μόνο της μιλά, στην ώρα της δύναμης του, κοντά τα μεσάνυχτα, στο ναδίρ του Νοτιά. Παρόλα τα δάκρυα της , δεν θα φανερωθεί, συγκάτοικος θα παραμείνει “ιγκόγνιτο” όλο το βράδυ κάτω από μια προβιά.
Η δοκιμασία που θ΄ακολουθήσει θάχει ένα νικητή και κανένας θεός δεν θα σώσει τις «χήνες» από τον αετό τον μακροσαϊτευτή. Η ίδια, η αξιόπιστη Πηνελόπη, όμηρος, ξανά ανοήτων ανθρώπων δεν θα βρεθεί.
Και οι δύο γυναίκες κρατούν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στο ομηρικό σκηνικό.
Και οι δυο γυναίκες πολιορκούνται από μνηστήρες, η Ελένη πριν τον γάμο της και η Πηνελόπη μετά.
Η Ελένη θα ακολουθήσει τον πρίγκιπα της Τροίας εξ αιτίας μιας θεάς. Πολλές γυναίκες θα ξελογιαστούν τον “αληθινό θεό” και θα απατούν τον άντρα τους με αυτόν. ‘Εξ αιτίας μιας άλλης ερωτευμένης θεάς με ένα θνητό, ο Οδυσσέας θα παραμείνει φυλακισμένος στης Ωγυγίας το νησί. Πολλοί άντρες θα παραμείνουν μακριά από την γυναίκα τους, σκλάβοι σε μια θεϊκή υποταγή.
Όμως η Πηνελόπη δεν αγαπά κανένα θεό περισσότερο από τον άνθρωπο της, τον άνδρα της και το ταίρι της και ο ίδιος , στο ίδιο συμφωνεί.
Οι δυο τους αφήνουν τους θεούς ήσυχους να κοιμηθούν σε ομογνωμία
αρμονικά και το ζευγάρι των ευφυών ανθρώπων, οι δυό τους ξανά ζουν μαζί αγαπημένοι ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι σε ομονοία και ευωχία,όπως στα καλά παραμύθια …τα παλιά.
Οι άνθρωποι με τους ανθρώπους και οι θεοί με τους θεούς .
Τι πιο απλό για μια καλή λογική δίκαιη μοιρασιά και συνεργασία!

Σας ασπάζομαι Αστραία