Ελένη

Η Ελένη!

Ποια είναι η Ελένη;
Υφαίνει ένα πορφυρό υφαντό με τα κατορθώματα των Τρώων και των Αχαιών που βρίσκονται κάτω από τις παλάμες του Άρη που δεν έχει πάρει ακόμη τον Πάρη και τον φόβο του υπό πόδας, όταν εμφανίζεται η Ίρις, η μαντατοφόρος των θεών με την μορφή της Λαοδίκης και την ειδοποιεί να ανέβει στα τείχη για να παρακολουθήσει
την μονομαχία του εν … “Ελ Πάρω” ,
ήτοι την εντοιχισμένη στα τείχη πτολίερθου, Ελένη, θα πάρει ελεύθερα όποιος βγει νικητής από την μάχη την πολεμική …..σε ελεύθερη μετάφραση αποδοτική.
Είναι χαρακτηριστικό πως και στις προσευχές και τις σπονδές και οι δύο στρατοί εύχονται να νικήσει αυτός που έχει το δίκιο με το μέρος του
κατά ομολογία γενική.
Συνοδευόμενη από τις δύο θεραπαινίδες της την Αίθρα, καλοκαιρία και την Κλυμένη, ξακουστή και δοξασμένη, με το μαντήλι να κρύβει το πρόσωπο της συναντά τον Πρίαμο, ενώ στο πέρασμα της οι δημογέροντες , οι σαν τέττιγες συνομιλούντες αναφωνούν με θαυμασμό για την αγέραστη ομορφιά της. Το σημείο της αντίληψης μετακινείται και από τα γηρατειά όταν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται , συνειδητοποιούν πώς κάτι έχει χαθεί και είναι για μερικούς πολύ αργά. Η γνώση ποτέ δεν γερνά και οι φορείς της μένουν πάντα νέοι σαν παιδιά. Έφηβοι και με την Ήβη αγκαλιά. Οι άνθρωποι λαχταρούν την γνώση και την ομορφιά της, επιθυμούν να την κάνουν δική τους, να γευτούν τον έρωτα της, όμορφοι , με μορφή και σχήμα μαζί της, όμως η γνώση είναι “γυναίκα” και αγαπά μόνο τους δυνατούς άνδρες, αυτούς που μπορούν να την διεκδικήσουν και να την κρατήσουν με χέρια τους τα στιβαρά.
Προσφιλή μου τέκνο, την αποκαλεί ο βασιλιάς του Κακοϊλίου και την ρωτά για τον πελώριο Αγαμέμνονα, τον ασυναγώνιστο στο συμπυκνωμένο λόγο Οδυσσέα και τον δυνατό σαν κάστρο Αίαντα και εκείνη τους περιγράφει αναλυτικά.
Κάτω από τα τείχη κατεβαίνει η ομίχλη του Νότου και οι στρατοί αντιμέτωποι στοχάζονται για πολλά. Οι μικροί άνθρωποι, οι Χόμπιτ Πυγμαίοι στον Ωκεανό τριγυρίζουν που τον θάνατο μοιράζει και σε μουρμουρητό βογκά . Δίνονται οι όρκοι και ένα ένα μαύρο και λευκό πρόβατο θυσιάζονται για την Γη και τον Ήλιο που τα πάντα ορά.
Ο Οδυσσέας και ο Έκτωρ ορίζονται δίκαιοι επόπτες της μονομαχίας, το έδαφος καταμετρούν και ο κλήρος πέφτει στον Πάρη να ρίξει το έγχος πρώτος που τον ξανθό Μενέλαο ξυστά παίρνει και αστοχεί

Γ Ιλιάδος

Παρόμοια σκηνή βλέπουμε με να ανοίγει στην πρεμιέρα της ραψωδίας στη Οδύσσειας φ.
Όταν μια άλλη γυναίκα με άλλο υφαντό ,έργο σε αργαλειό, με λεπτό ύφασμα στην κεφαλή και δύο ακόλουθες την Αυτονόη και τη Ιπποδάμεια κατεβαίνει τα σκαλιά , όλοι επιθυμούν, να την κάνουν γυναίκα τους ποθούν. Κρατάει το κλειδί της μυστικής κάμαρας του άνω παλατιού, στηρίζεται σε μια κολώνα του σπιτιού της ,συνομιλεί το πρωί καθώς εμφανίζεται η στο πρωινό αστέρι, η αυγή, με τον προσφιλή της αφοσιωμένο Εύμαιο και ζητά να μάθει ποιος είναι ο ζητιάνος στην αυλή του παλατιού, ο ξένος που της έχει εξάψει το ενδιαφέρον από την αρχή.
Τον καλεί κοντά της και εκείνος το αναβάλει για αργότερα. Μηνάει με τον Τηλέμαχο, ο οποίος δεν βγάζει μιλιά πως θα πάει το βράδυ να την δει όταν θάχουν φύγει οι μνηστήρες και δεν θα τον πάρουν μυρωδιά και τότε μόνο της μιλά, στην ώρα της δύναμης του, κοντά τα μεσάνυχτα, στο ναδίρ του Νοτιά. Παρόλα τα δάκρυα της , δεν θα φανερωθεί, συγκάτοικος θα παραμείνει “ιγκόγνιτο” όλο το βράδυ κάτω από μια προβιά.
Η δοκιμασία που θ΄ακολουθήσει θάχει ένα νικητή και κανένας θεός δεν θα σώσει τις «χήνες» από τον αετό τον μακροσαϊτευτή. Η ίδια, η αξιόπιστη Πηνελόπη, όμηρος, ξανά ανοήτων ανθρώπων δεν θα βρεθεί.
Και οι δύο γυναίκες κρατούν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στο ομηρικό σκηνικό.
Και οι δυο γυναίκες πολιορκούνται από μνηστήρες, η Ελένη πριν τον γάμο της και η Πηνελόπη μετά.
Η Ελένη θα ακολουθήσει τον πρίγκιπα της Τροίας εξ αιτίας μιας θεάς. Πολλές γυναίκες θα ξελογιαστούν τον “αληθινό θεό” και θα απατούν τον άντρα τους με αυτόν. ‘Εξ αιτίας μιας άλλης ερωτευμένης θεάς με ένα θνητό, ο Οδυσσέας θα παραμείνει φυλακισμένος στης Ωγυγίας το νησί. Πολλοί άντρες θα παραμείνουν μακριά από την γυναίκα τους, σκλάβοι σε μια θεϊκή υποταγή.
Όμως η Πηνελόπη δεν αγαπά κανένα θεό περισσότερο από τον άνθρωπο της, τον άνδρα της και το ταίρι της και ο ίδιος , στο ίδιο συμφωνεί.
Οι δυο τους αφήνουν τους θεούς ήσυχους να κοιμηθούν σε ομογνωμία
αρμονικά και το ζευγάρι των ευφυών ανθρώπων, οι δυό τους ξανά ζουν μαζί αγαπημένοι ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι σε ομονοία και ευωχία,όπως στα καλά παραμύθια …τα παλιά.
Οι άνθρωποι με τους ανθρώπους και οι θεοί με τους θεούς .
Τι πιο απλό για μια καλή λογική δίκαιη μοιρασιά και συνεργασία!

Σας ασπάζομαι Αστραία